Na een langdurige ”stilte” is er eindelijk weer een nieuwe reeks beeld en bijbehorende tekst beschikbaar op deze site. Het hobbelt een beetje van vakantiereportage naar vakantiereportage. Zeker nadat ik enige tijd geleden ben verhuisd en alle aandacht richting ons nieuwe huis is gegaan.
Toch heb ik in deze periode even mogen genieten van een korte meivakantie naar mijn geliefde vakantiebestemming in Polen. In dezelfde periode een jaar eerder (begin mei) was ik voor het eerst met mijn nieuwe speeltje op stap geweest, een opblaasbare schuilhut. Dat was mij toen goed bevallen en het is dan ook logisch dat ik deze opnieuw heb meegenomen. Het is een ”ander” perspectief zo laag boven het water en geeft mogelijkheden die je anders minder gemakkelijk kunt bewerkstelligen.
Ook dit jaar leek het erop dat de grote aantallen vogels het gebied in een eerder stadium hadden bezocht. Ten tijde van mijn aankomst was het weer onaangenaam leeg en ook het waterniveau was lager dan gehoopt. De weersomstandigheden waren in de voorliggende periode vrij gunstig geweest. De zekerheid die ik in het verleden had met betrekking tot grote aantallen vogels is er niet. Ideaal zou zijn om een langer verblijf te plannen zodat ik met eigen ogen kan zien of er een verschuiving heeft plaatsgevonden. Of misschien wel dat de aantallen vogels daadwerkelijk kleiner zijn dan voorheen. Echter doet het missen van soorten als Gierzwaluw en Porseleinhoen vermoeden dat het voorjaar later op gang kwam.
Tijdens de keren dat ik met de drijvende hut het water in ben gegaan, leverde dat toch weer een tweetal nieuwe vogelsoorten op welke ik nooit eerder fatsoenlijk heb kunnen fotograferen. Een paartje Dodaars maakte kortstondig gebruik van één van de drijvende platforms, gemaakt door baltsende Witwangsterns. En twee dagen later werd ik verrast door de aanwezigheid van een drietal Geoorde futen. Een niet zo algemene soort daar. In eerste instantie zwommen de vogels direkt weg toen ik ze benaderde, maar gelukkig bleek dat ze op zoek waren naar een geschikt plekje om de nacht door te brengen. Door voldoende geduld op te brengen wist ik uiteindelijk op ”portret” afstand te komen. Uiteraard ging de aandacht ook uit naar fraaie groepsopnamen, maar dit bleek een lastige opgave.
Grote misser deze vakantie was een Zwarte ooievaar die zich geweldig liet bekijken. De camera was echter door omstandigheden thuis gebleven, en daarmee werd maar weer eens bewezen dat dit altijd wordt afgestraft. Over goede voornemens gesproken!!!!
