Indigirka Delta en Yakutsk, Russia.

In juni 2019 heb ik, samen met een klein internationaal gezelschap, een reis gemaakt naar de Indigirka Delta in noord oost Siberië. Het was de eerste keer dat deze trip werd georganiseerd. Het oorspronkelijke doel, twee jaar eerder, was de Lena Delta. Een delta welke iets meer naar het westen is gelegen. Omdat deze reis op het laatste moment niet doorging, is er gezocht naar een alternatief.
Het hoofddoel van beide reizen was het zien én fotograferen van de Ross’ Meeuw. Een vogelsoort die wereldwijd alleen met redelijke zekerheid gevonden kan worden op beide genoemde locaties. En dan alleen nog in het broedseizoen. Sowieso is van slechts vier procent van de gehele wereldpopulatie de broedplaats bekend. Nog steeds een ongrijpbare vogelsoort dus. 
De reis begon in Yakutsk, de hoofdstad van de gelijknamige republiek Yakutia. Deze Siberische hoofdstad ligt op ongeveer 6.5 uur vliegen van Moskou en is volledig omgeven door ongerepte natuur. Aan de oostkant ligt de machtige Lena rivier. Ter plaatste zijn we begeleid door een paar lokale gidsen, wetenschappers die hun werkgebied uiteraard op het vlak van de natuur hebben. In de paar dagen die we daar verbleven hebben we vooral de omliggende taiga bossen bezocht. Puur natuur én met uiteraard een reeks aan Siberische vogelsoorten. Vanwege het warme voorjaarsweer was het broedseizoen al ver op weg. Veel vogels hadden inmiddels bijna of geheel volgroeide jongen. Een groot contrast met een jaar wat ”normaal” verloopt. In de delta zelf begrepen we van de professor dat het hier gaat om een 30-jarige cyclus waarin deze weersomstandigheden optreden. 
Na een aantal dagen zijn we met een redelijk gedateerd propellervliegtuig vertrokken naar ons uiteindelijke doel, de Indigirka Delta. Je komt aan in Chokurdakh, een oude plaats die in het communistische tijdperk nog floreerde. De bevolking is ondertussen gekrompen tot 2000 personen (was 5000). Het is altijd moeilijk in te schatten waar zulke plaatsen nog hun bestaansrecht mee ”verdienen”. Waarschijnlijk kost het jaarlijks een flinke hoeveelheid overheidssteun. Het in stand houden van deze nederzettingen heeft zeker met ”aanwezigheid” te maken.
Dat het leven op deze locaties niet gemakkelijk zal zijn is een statement. Een zomer van ongeveer vier maanden én een lange donkere periode in de winter. Daarbij nodigen de temperaturen van min 30 of lager ook niet uit om eens gezellig een rondje te lopen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Polen, Biebrzanski Park Narodowy 2018

Een rijkelijk laat (beeld)verslag van de zomerreis van vorig jaar. Soms komt het er gewoon niet van, al heeft het met een website wel de voorkeur om regelmatig wat te plaatsen. Helaas was er nog veel werk in onze nieuwe woning te verrichten en dat heeft voorrang gekregen. Op die manier houd je de rest van de familie tevreden en voor jezelf neemt het ook veel onrust weg.
De twee weken durende vakantie vond plaats in de eerste helft van augustus. Een periode die we daar al vaker hebben doorgebracht, maar dankzij een andere wijze van zoeken leverde het toch weer de nodige nieuwe soorten rupsen op. Als mijn informatie correct is zit er tussen de vondsten zelfs een soort welke nog niet eerder was vastgesteld in Polen. In het vorige nieuwsitem heb ik daar al wat over geschreven. Tevens zijn er nog een aantal zeer zeldzame soorten gevonden, waar nog maar weinig beeldmateriaal van beschikbaar is.
Hoewel het aantal mensen wat zich bezig houdt met vlinders/rupsen groeiende is in Polen, zijn er toch nog grote hiaten omtrent de kennis van de verspreiding van veel soorten. Véél waarnemingen komen er niet uit het Biebrza gebied en überhaupt is de kennis over de determinatie van rupsen nog lang niet compleet. Het onderwerp is specialistisch en het behoort ook zeker niet tot de meest aansprekende groep.
In de loop van de jaren heb ik wat contacten opgedaan in ”het wereldje” en één daarvan is een entomoloog die werkzaam is voor de universiteit van natuurwetenschappen van Warschau. Op zijn initiatief is er een database aangelegd welke de biodiversiteit van het land in kaart moet brengen. Een deel van de waarnemingen die ik, samen met mijn vrouw Inge en vriend Jan Chóinski doe in het gebied, worden sinds kort in deze database opgenomen. Van het één komt het ander en het heeft erin geresulteerd dat ik als eerste ”Foreigner” nu een account heb zodat ik zelf de waarnemingen kan invoeren. Bijna vanzelfsprekend vergezeld van beeldmateriaal. Men vindt het heel bijzonder dat een buitenlander zoveel interesse toont in een gebied in ”hun” land. Daarnaast krijg ik nog veel hulp van een Nederlandse specialist. Tenslotte moet de aangeleverde informatie correct zijn. Ik beschouw mezelf toch ook maar als liefhebber!! Maar,……… wel één die de volle twee weken met zijn snufferd naar beneden gericht de wijde omgeving van het pension uitkamt.
Voor velen zal dit een vreemde manier zijn om een vakantie door te brengen. Onze vakantiebestemming in Polen is overigens nog steeds dé keus van onze dochter. Mij hoor je niet klagen!! Tenslotte zijn kinderen toch een beetje leidend als het hierom gaat.
De volgende keer dat we Polen bezoeken, staan er een aantal gebiedjes op het programma waar we nog niet of nauwelijks gezocht hebben. Ik zal mijn best doen om dat verslag eerder te publiceren.

KINA 2018

Polen, Biebrzanski Park 2108 extra

Net terug van weer een twee weken durende vakantie in het Biebrza gebied, noord oost Polen. Waar anders zou ik bijna zeggen.
De reis was weer uitermate geslaagd, temeer omdat ook de rest van het gezin het uitstekend naar hun zin hebben gehad. Dochter Merel is ondertussen op een leeftijd dat ze ondertussen haar eigen gang gaat en dat betekent dat ik al dan niet samen met mijn vrouw, regelmatig er tussenuit kan op zoek naar rupsen.
Ook deze keer weer tientallen uren besteed aan dit onderwerp en dat betaald zich uit in veel nieuwe soorten, fraaie fotomomenten en………. als klap op de vuurpijl, een nieuwe soort voor Polen. De rups althans, want de vlinder is nu ongeveer vierhonderd maal waargenomen in het land. Het gaat hier om de Glanzende marmeruil, Pseudeustrotia candidula. Een soort uit de groep van de uilen, Noctuidae. Kleine nuance is dat ondanks dat veel mensen zich ondertussen verdiepen in deze groepen, er waarschijnlijk wel een mate van onbekendheid zal zijn. En dan vooral de mate waarin er geïnventariseerd wordt. Neemt niet weg dat een primeur altijd leuk is.
De Koninginnenpage behoort ondanks al het zeldzame geweld, nog steeds tot één van de favorieten. De locatie en plant waarin dit exemplaar zich bevond gaven een mooie gelegenheid om eens uitgebreid met compositie en belichting te spelen.
Van de andere tientallen beelden moet nog veel gedetermineerd worden, dus de complete serie zal nog even op zich laten wachten.

Polen, Biebrzanski Park Narodowy 2018

Na een langdurige ”stilte” is er eindelijk weer een nieuwe reeks beeld en bijbehorende tekst beschikbaar op deze site. Het hobbelt een beetje van vakantiereportage naar vakantiereportage. Zeker nadat ik enige tijd geleden ben verhuisd en alle aandacht richting ons nieuwe huis is gegaan.
Toch heb ik in deze periode even mogen genieten van een korte meivakantie naar mijn geliefde vakantiebestemming in Polen. In dezelfde periode een jaar eerder (begin mei) was ik voor het eerst met mijn nieuwe speeltje op stap geweest, een opblaasbare schuilhut. Dat was mij toen goed bevallen en het is dan ook logisch dat ik deze opnieuw heb meegenomen. Het is een ”ander” perspectief zo laag boven het water en geeft mogelijkheden die je anders minder gemakkelijk kunt bewerkstelligen.
Ook dit jaar leek het erop dat de grote aantallen vogels het gebied in een eerder stadium hadden bezocht. Ten tijde van mijn aankomst was het weer onaangenaam leeg en ook het waterniveau was lager dan gehoopt. De weersomstandigheden waren in de voorliggende periode vrij gunstig geweest. De zekerheid die ik in het verleden had met betrekking tot grote aantallen vogels is er niet. Ideaal zou zijn om een langer verblijf te plannen zodat ik met eigen ogen kan zien of er een verschuiving heeft plaatsgevonden. Of misschien wel dat de aantallen vogels daadwerkelijk kleiner zijn dan voorheen. Echter doet het missen van soorten als Gierzwaluw en Porseleinhoen vermoeden dat het voorjaar later op gang kwam.
Tijdens de keren dat ik met de drijvende hut het water in ben gegaan, leverde dat toch weer een tweetal nieuwe vogelsoorten op welke ik nooit eerder fatsoenlijk heb kunnen fotograferen. Een paartje Dodaars maakte kortstondig gebruik van één van de drijvende platforms, gemaakt door baltsende Witwangsterns. En twee dagen later werd ik verrast door de aanwezigheid van een drietal Geoorde futen. Een niet zo algemene soort daar. In eerste instantie zwommen de vogels direkt weg toen ik ze benaderde, maar gelukkig bleek dat ze op zoek waren naar een geschikt plekje om de nacht door te brengen. Door voldoende geduld op te brengen wist ik uiteindelijk op ”portret” afstand te komen. Uiteraard ging de aandacht ook uit naar fraaie groepsopnamen, maar dit bleek een lastige opgave.
Grote misser deze vakantie was een Zwarte ooievaar die zich geweldig liet bekijken. De camera was echter door omstandigheden thuis gebleven, en daarmee werd maar weer eens bewezen dat dit altijd wordt afgestraft. Over goede voornemens gesproken!!!!

Polen, Biebrzanski Park Narodowy 2017

De tweede galerij dit jaar van het Biebrza National Park in noord oost Polen. Wat zal ik er nog over schrijven? De min of meer vaste bezoekers van deze site kennen ondertussen de ins en outs van dit moerasgebied én omgeving.
En zoals elk jaar was het ook nu weer de keuze van onze dochter om de zomervakantie in deze omgeving door te brengen. Ze begint wat ouder te worden en krijgt nu wat meer de keus om mee te gaan de natuur in, of……… in het pension te blijven. Meestal is het dat laatste en dat geeft ons (mijn vrouw en ik) wat meer de tijd om samen op zoek te gaan naar foto onderwerpen.
Veel van de tijd is ook nu weer doorgebracht met het zoeken naar rupsen. Zeker nu ik wat hulp heb gekregen van één van de specialisten op dit gebied, blijft dit een voor ons aantrekkelijk onderwerp. Onze vriend Jan Choinski, een plaatselijke boer, is ondertussen ook ”besmet” met deze interesse en we hebben hem dan ook regelmatig meegenomen. We houden elkaar op de hoogte middels het versturen van SMS berichten, in een simpel jargon wat in de loop van de jaren is ontstaan. Dit alles heeft geresulteerd in zeker twaalf nieuwe soorten, waaronder zelfs één exemplaar waarvan ik nog geen geregistreerd geval heb kunnen vinden voor het land Polen. Overigens wordt nog een slag om de arm gehouden, omdat niet bij alle rupsen honderd procent zeker een naam is te plakken. Vaak wordt in dit soort gevallen getracht om van een vlindersoort beide geslachten te vangen, waarna hopelijk een paring volgt en de hele cyclus van ei en rups van dichtbij kan worden gevolgd. Dit alles uiteraard fotografisch vastgelegd.
Goed was om te zien dat de enorme droogte van de laatste twee jaar voorbij was. Hoewel de twee ons bekende hoogveengebiedjes nog niet op het gewenste niveau waren, was het stukken beter dan voorgaande jaren. Echter, van de specifieke soorten vlinders en libellen die leven in genoemd biotoop, hebben we geen exemplaren gevonden. Maar evenzo is het goed mogelijk dat we niet op het optimale tijdstip in het seizoen aanwezig waren, al zullen deze populaties een flinke klap hebben gekregen van de langdurige droogte.
Landkaartje

Polen, Biebrzanski Park Naradowy 2017

Het was lang geleden dat ik in het vroege voorjaar weer eens een bezoek had gebracht aan mijn favoriete gebied, de Biebrza moerassen in Noord Oost Polen. De afgelopen twee jaar had dit gebied te kampen gehad met een behoorlijke droogte. Omdat er gedurende de laatste winter behoorlijk sneeuw was gevallen in Oost Europa, was ik benieuwd hoe de situatie nu was. Via Facebook had ik al verschillende beelden voorbij zien komen waarop te zien was dat grote delen overstroomt waren. Een voorwaarde voor grote aantallen vogels die gebonden zijn aan water. Én waar de Biebrza moerassen ondermeer haar reputatie aan te danken heeft.
Aangekomen bleek het waterpeil uitermate gunstig te zijn. Echter wat achterbleef waren de temperaturen. Door een alsmaar koude wind uit noordelijke en oostelijke richtingen hadden veel vogels een rem op hun migratie gezet. Van veel soorten werd geen enkel exemplaar gehoord of gezien. Zo ontbraken Gierzwaluw en Huiszwaluw en waren zelfs de Kokmeeuwen nauwelijks aanwezig. Van veel soorten zangvogels hebben we slechts één of hooguit een paar exemplaren horen zingen. Goed was wel om te zien dat er redelijke aantallen Kemphanen aanwezig waren. Deze soort bezocht voorheen het gebied met tienduizenden exemplaren, maar door een plotselinge verandering van hun trekroute waren de aantallen drastisch teruggelopen. Met de Grote zilverreiger gaat het ook uitstekend, al heb ik weinig tijd besteed aan deze soort. Tenslotte is de tijd beperkt en moet men een keus maken uit de vele onderwerpen.
Op het gebied van de vogelfotografie heb ik tijdens deze trip een nieuwe ervaring opgedaan. Al jaren geleden had ik me voorgenomen om een drijvende schuilhut aan te schaffen, …….mijn eigen U-boot!! Om zo goed mogelijk te kunnen werken heb ik tevens een zogenaamd ”droogpak” gekocht. Een flinke investering, maar op het moment dat je per ongeluk een slootje instapt, betekent het in ieder geval dat de binnenkant droog blijft. Een met een goede isolatielaag eronder kun je het nog redelijk lang volhouden. Ondanks dat met name de weersomstandigheden wat tegen werkten, ben ik blij met de mogelijkheden die het geheel biedt. Het voegt zeg maar, een nieuwe dimensie toe.
Uiteindelijk was ook dit verblijf in het gebied weer uitermate geslaagd. De gezelligheid kwam deze keer van twee van mijn zussen die me vergezeld hebben. En ondanks dat ze soms wat geduld moesten opbrengen omdat ik wat ”langer werk” had, bleek dat ook zij het naar hun zin hebben gehad. De plannen voor de volgende keer zijn alweer bedacht.

KINA 2017
KINA 2017

Holland varia 2016

Een jaargetijde waar veel mensen toch altijd weer naar uitkijken is het voorjaar. En ondanks de lage temperaturen ten tijde van dit schrijven, is het toch onmiskenbaar dat het zover is. De bomen worden weer groen, de eerste dagvlinders vliegen alweer enige weken rond en steeds meer soorten vogels keren terug van hun overwinteringsgebied. Het gegeven dat je weer zonder dikke jas naar buiten kan geeft de winter-haters hoop. En dat terwijl we in Nederland toch vaak maar een beperkte winter kennen in vergelijking met veel andere landen in de wereld. Hoe zou het met deze groep gaan als de winter net als elders ook vier volle maanden zou duren? En met strenge koude en een flink pak sneeuw. En daarbij dan nog dat het in het hoge noorden wel tot 2,5 maand donker kan zijn, simpelweg omdat de zon niet boven de horizon komt. Een groot drama denk ik zo.
Maar toegegeven, het voorjaar maakt wat in ons los. Alsof de wereld om ons heen weer tot leven komt. In feite is dat leven er wel, maar het heeft zich teruggetrokken in de bodem of op andere plekken waar je het niet kan zien.
De selectie beelden hieronder weerspiegeld een beetje ons voorjaarsgevoel; baltsende vogels, lammetjes in de wei en orchideeën die hun aansprekende bloemen tonen. De ”enge, vieze” rupsen moeten nog transformeren tot de ons meer geliefde vlinders, maar ook dat is een voorbode.
Persoonlijk hoop ik dat de temperaturen nog even rustig aan doen. Eind april ga ik voor een kort verblijf weer naar Polen en ik hoop het ontwaken van ”het leven” daar in volle glorie mee te maken. Het weer speelt daar uiteraard een grote rol in, maar bepaalt ook in welke mate het gebied onder water staat. En dat is iets wat ik al heel lang niet meer heb mogen aanschouwen. Juist met dat soort omstandigheden kan het Biebrza gebied vol zitten met vogels. Mocht het echter niet zo zijn, dan is er nog een groot aantal andere onderwerpen waar ik mee aan de slag kan. Zoals altijd, zal ik ook nu weer ruimschoots tijd tekort komen.
Witoogeend